19-05-2019
Want zo haast als Adam aldus gevallen was, is hij terstond in een zekere vervloeking gekomen, gelijk wij lezen in Genesis, waar God zegt: Zo zij het aardrijk om uwentwil vervloekt, en met smart zult gij daarvan eten al de dagen uws levens; en in het zweet uws aanschijns zult gij brood eten, totdat gij tot de aarde wederkeert, dewijl gij daaruit genomen zijt; want gij zijt stof en gij zult tot stof wederkeren. Waaruit wij zekerlijk weten dat alles wat leven ontvangt, eenmaal moet sterven. Dit getuigt David duidelijk, zeggende: Wat man leeft er die den dood niet zien zal? Want Sálomo zegt: De levenden weten dat zij sterven zullen. Want wij hebben hier geen blijvende stad, maar wij zoeken de toekomende. En in Hebreeën staat geschreven dat het den mensen gezet is éénmaal te sterven, en daarna het oordeel. Want, gelijk de Schrift zegt, wij zullen allen den dood sterven, en wezen als het water, dat ter aarde uitgestort zijnde, niet verzameld wordt. Want onze dagen (zegt Job) zijn als de dagen des dagloners en lichter dan een loper. En wij varen (spreekt Mozes) daarheen als een stroom. Ja, gelijk een blad dat de wind verdrijft, en een droge stoppel, en een kleed dat de mot opeet. Want het stof keert wederom tot aarde, als het geweest is; en de geest weder tot God, Die hem gegeven heeft. Gelijk Job zegt: Leem zijn wij en tot stof moeten wij wederkeren. Insgelijks zegt ook Jakobus, dat des mensen leven is een damp, die voor een weinig tijds gezien wordt en daarna verdwijnt. Ja, onze leeftijd vaart weg gelijk een wolk, en vergaat gelijk een nevel, en verdwijnt ook gelijk een schaduw. En ook Petrus zegt (aanhalende uit Jesaja) dat alle vlees is als gras, en alle heerlijkheid des mensen als een bloem van het gras; het gras is verdord en zijn bloem is afgevallen. Wederom zegt Jezus Sirach: Het verbond van eeuwigheid is dit: Gij zult den dood sterven. Gelijk een groenend blad op een dichten boom: enige werpt hij af, en andere doet hij uitspruiten; alzo is het met het geslacht des vleses en des bloeds; het een sterft en het ander wordt geboren. Gelijk Sálomo zegt: Alles heeft een bestemden tijd; er is een tijd om geboren te worden en een tijd om te sterven.
1. Een zekere vervloeking
2. Eenmaal moeten sterven
3. Een bestemde tijd om te sterven
Psalm 32:1 en 6
Psalm 89:8 (na de geloofsbelijdenis)
Psalm 102:1 en 2
Psalm 31:12
Psalm 42:3
9 Voorts zeide Jakob: O, God mijns vaders Abrahams, en God mijns vaders Izaks, o HEERE! Die tot mij gezegd hebt: Keer weder tot uw land, en tot uw maagschap, en Ik zal wel bij u doen!
10 Ik ben geringer dan al deze weldadigheden, en dan al deze trouw, die Gij aan Uw knecht gedaan hebt; want ik ben met mijn staf over deze Jordaan gegaan, en nu ben ik tot twee heiren geworden!
11 Ruk mij toch uit mijns broeders hand, uit Ezau’s hand; want ik vreze hem, dat hij niet misschien kome, en mij sla, de moeder met de zonen!
12 Gij hebt immers gezegd: Ik zal gewisselijk bij u weldoen, en Ik zal uw zaad stellen als het zand der zee, dat vanwege de menigte niet geteld kan worden!
13 En hij vernachtte aldaar dienzelfden nacht; en hij nam van hetgeen, dat hem in zijn hand kwam, een geschenk voor Ezau zijn broeder;
14 Tweehonderd geiten en twintig bokken, tweehonderd ooien en twintig rammen;
15 Dertig zogende kemelinnen met haar veulens, veertig koeien en tien varren, twintig ezelinnen en tien jonge ezels.
16 En hij gaf die in de hand zijner knechten, elke kudde bijzonder; en hij zeide tot zijn knechten: Gaat gijlieden door, voor mijn aangezicht, en stelt ruimte tussen kudde en tussen kudde.
17 En hij gebood den eerste, zeggende: Wanneer Ezau, mijn broeder, u ontmoeten zal, en u vragen, zeggende: Wiens zijt gij? en waarheen gaat gij? en wiens zijn deze voor uw aangezicht?
18 Zo zult gij zeggen: Dat is een geschenk van uw knecht Jakob, gezonden tot mijn heer, tot Ezau, en zie, hij zelf is ook achter ons!
19 En hij gebood ook den tweede, ook den derde, ook allen, die de kudden nagingen, zeggende: Naar ditzelfde woord zult gij spreken tot Ezau, als gij hem vinden zult.